بیا تو پروژه

اهداف تحقيق:

هدف از اين مطالعه،‌ بررسي عوارض مختلف بيماران بستري شده در بخش هاي مراقبت ويژه(ICU) بوده که ،‌با شناسايي نسبت فراواني اين عوارض و تاكيد و تمركز بيشتر در علت بروز آنها،‌ به منظور جلوگيري از پيچيده تر شدن وضعيت جسماني بيمار و بدنبال آن کاهش طول مدت بستری و  عوارض ناشي از آن مي باشد. در پي بستري هاي طولاني،‌ صرف هزينه ها و خدمات پرسنلي اجتناب نا پذير مي باشد. با شناخت علل بروز چنين عوارض قابل پيشگيري،‌ با تدبير
 مي توان از صرف هزينه هاي گزاف و بويژه ايجاد عوارض پيچيده تر و نهايتاً‌ مرگ بيماران جلوگيري كرد.

مورتاليتي و حتي موربيديتي درصدي از بيماران مربوط به مسائل مرتبط با بستري طولاني يا محيط بستري است كه چنين مسائلي در ابتدايي ترين بخش هاي مربوط به مراقبت هاي ويژه، حتي در كشورهاي جهان سوم همچون كشور ما،‌ قابل كنترل يا حل شدن است. چنين پيشگيري هاي اوليه اي هم به صرفه بوده و هم از نظر حرفه مقدس پزشكي و زير مجموعه ها،‌ انساني مي باشد. در اين بررسي هر چند كوچك سعي شده تا مفاهيم و ارتباطات قابل دركي در جهت ارتقاء سطح سلامت بيمارستاني و جامعه بررسي و بازگو گردد.

ويژگيهاي بخش [1]ICU

بخش ICU: بخشي است كه  بيماران بسيار بدحال، توسط مجرب ترین پزشکان و پرسنل آموزش دیده ، تحت بهترين شرايط و جديدترين و مجهزترين وسايل در دسترس،‌ تحت مراقبت و معالجه قرار مي گيرند. مراقبت و نظارت در بخش ICU بصورت مداوم و دقيق اعمال مي شود.و بطور کلی انجام جراحی های پیچیده و معالجه بیماران پر خطر بدون وجود بخش ICU امكان پذير
 نمی باشد.

تاريخچه تأسيس بخش ICU به زمان جنگ جهاني دوم در سال 1940 بر مي گردد. در آن زمان پزشكان به اين نتيجه رسيد كه براي كاهش ميزان مرگ و مير، مجروحين بدحال بايد بطور مجزا، مداوم، و دقيق تحت درمان و مراقبت قرار گيرند، لذا در بيمارستانهاي خط مقدم اقدام به تأسيس بخش هاي مراقبت ويژه نمودند. براي اين بخش ها پرستاراني انتخاب شدند كه داراي مهارت و تجربه زيادي بودند. بتدريج در بيمارستانهاي شهرها،‌ بخش هاي مراقبت ويژه تأسيس گرديد. از سال 1970 بخشهاي تخصصي مراقبت ويژه در كنار بخش هاي عمومي مراقبت ويژه توسعه پيدا كرده است

1.Intensive Care Unit