سازه هاي فضاكار گروهي
سازه هاي فضاكار گروهي از سازه ها مي باشند كه رفتار سه بعدي داشته و معمولا داراي فرمهاي بديع مستوي يا منحني در فضا هستند كه با مدولهاي تكرار شونده و يكسان طراحي و احداث مي گردند. اين سازه ها معمولا در خور توليد صنعتي انبوه بوده و قيود فني و اقتصادي را با تلفيق مناسبي از مفاهيم سازه ها،اصول ايمني از طريق جلب ديدگاههاي زيبايي شناسي ،سرعت در نصب و دقت در اجرا را به ارمغان مي آورند. متداولترين كاربرد سازه هاي فضاكار با تعريف فوق در طراحي و ساخت پوشش ساختمان هايي است كه در آنها عملكرد ساختمان ايجاب مي نمايد كه دهانه هاي بزرگ و وسيع در دو جهت متعامد توسعه يابند. بديهي است اين نوع سازه ها چند منظوره بوده و كاربرد هاي ويژه اي در استاديوم ها و سالنهاي ورزشي دارند.از ديگر مكانهايي كه از مزاياي اين نوع پوشش ها در آنها مي توان بهره برد بايد به سالنهاي اجتماعات ،نمايشگاههاي چند منظوره ،مراكز فرهنگي و هنري ،مصلي ها و مساجد،آشيانه هواپيما ها ،سالنهاي صنعتي، انبارهاي وسيع وانواع پايانه هاي مسافربري اشاره كرد. اين نوع سازه ها به دليل فرمهاي بسيار متنوع از جمله گنبدي، چليكي،قوسي، شبكه اي مسطح دويا چند لايه و ... علاوه بر كاربرد وسيع داراي زيبايي هاي ويژه و جذابيت فراوان هستند كه توام با دقت در اجرا و ارتقاء كيفيت فضا مي باشند.در اين نگارش تلاش بر اين است كه با ارائه اصول اساسي مبتني برطراحي و ساخت با ذكر كاربري هاي فراوان آن در زمينه ورزشي با مطرح كردن انواع ديگر سازه هاي فضاكار مانند سازه هاي كش بستي و تاشو اين مفاهيم به دقت مورد بررسي وارزيابي قرار گيرد.